Alaa is bij mij op bezoek. Ze komt uit Syrië en is pas kort in Nederland. Ik help haar met het invullen van een formulier. Opeens zegt ze “Wat vind jij de mooiste kleur op dat schilderij?” Ik draai me om want zit er met mijn rug naar toe. Bij dat soort vragen moet ik altijd even goed nadenken. Want wat is mooi en wat weet ik nou van kunst. Na een korte stilte weet ik het toch en zeg ik. “Ik weet het, wat vind jij de mooiste kleur op dit schilderij?”

Ook Alaa denkt even na voor ze antwoord geeft en dan wijst ze me op de witte streep aan de horizon. “Dat is de toekomst” zegt ze. Wat een mooi antwoord. 

Ik had net als haar naar de toekomst gezocht. Dan wijs ik op het groenige boven de witte streep. “Ik dacht dat dat de toekomst was want het was niet helemaal helder en je weet nooit precies hoe de toekomst er uit ziet.”

“Wat leuk” zegt Alaa. “Wij hebben allebei de toekomst gezien in het schilderij.”