Kort woordje bij mijn afscheid.
De laatste maanden luisterde ik regelmatig naar het liedje “deurrieden tot an de streep” van Daniel Lohues. Het nummer raakte me omdat ik in mijn werkende leven de laatste tijd wel erg vaak, te vaak, met die eindstreep bezig was.
In 1994 na de zomervakantie startte ik in het onderwijs. Ik werkte 3 jaar op het TIO College, 5 jaar voor ROC Utrecht en sinds 2002 maar liefst 21 jaar op het Koning Willem I College.
In die 21 jaar heb ik veel verschillende dingen kunnen en mogen doen. Ik was docent Toerisme, BPV-Coördinator, docent in de Succesklas, docent in de Startklas, Projectleider Suc6punt, Programmamanager Voortijdig Schoolverlaten, Teamleider Sociaal Maatschappelijke Studies en toen opeens, in het voorjaar van 2017 ging het niet meer.
Ik was enige tijd thuis, maar er was een plekje voor mij op de afdeling Educatie. Ik ging werken als decaan en ik heb in die tijd veel mensen kunnen helpen. Ik was er heel erg druk mee, maar met de kennis van nu was het toen vooral heel erg druk in mijn eigen hoofd.
In 2019 werd er namelijk een hersentumor geconstateerd die al zo’n 10 jaar langzaam groeide en mijn doen en laten steeds meer beïnvloedde.
Ik werd geopereerd en een lange revalidatie volgde, want ik moest opnieuw leren lopen. Ook moest ik leren omgaan met mijn Niet Aangeboren Hersenletsel. Daar heb ik professionele hulp bij gehad.
Na mijn revalidatie ging ik re-integreren en ik werd docent NT2. Met al mijn ervaring ging me dat prima af, maar het kostte me erg veel energie. Mijn batterij begon weer aardig leeg te raken en mijn hoofd weer aardig vol.
Ik wilde niet nog een keer uitvallen. Ik had dat in 2017 en 2019 al eens meegemaakt en ik wilde zo graag die eindstreep halen. Zo graag en dat maakte het nog zwaarder. Het is niet gezond om zo met de eindstreep bezig te zijn. Plezier en voldoening raakten op de achtergrond.
Toen ontstond het idee dat ik de eindstreep ook eerder kon leggen en opeens was de kogel door de kerk. Ik wilde wel graag het schooljaar afmaken, mijn 29e schooljaar. Nu is het dan zover en heb ik mijn eindstreep bereikt. De laatste weken waren zwaar, maar ook fijn. En let wel. Het is de eindstreep van mijn werkende leven, het voelt als pensioen en ik ben er echt aan toe. Na de eindstreep ligt een mooi, nieuw leven.